Na nasz weekendowy wypad w Tatry Słowackie wybraliśmy miejscowość Zuberec, ze względu na bliskość granicy z Polską, interesujące szlaki i ciepłe źródła w pobliskich Oravicach.
W sobotę rano wstaliśmy o godz. 3:30, żeby uniknąć korków w Żywcu po drodze do Zuberca. Dojazd z Katowic zajął nam ok. trzy i pół godziny - na miejscu byliśmy przed 8 rano. Zostawiliśmy samochód niedaleko hotelu Pribisko i rozpoczęliśmy wędrówkę żółtym szlakiem. Szlak miał miejscami strome podejścia, ale szło się bardzo fajnie. Trasa jest zdecydowanie urozmaicona - część szlaku prowadzi przez las, po drodze mijaliśmy też urokliwe polany i strumyki. W wyższych partiach ścieżka biegła przez pas kosodrzewiny. Widoki oczywiście przepiękne.
Dojście do Sedlo Pálenica (1573 m n.p.m.) zajęło nam ok. trzy i pół godziny. W tym miejscu jest rozwidlenie szlaków. Tego dnia postanowiliśmy zdobyć Sivý vrch (1805 m n.p.m.), więc zeszliśmy na czerwony szlak.
Wejście na Sivý vrch jest ciekawe ze względu na utrudnione podejście - trzeba parę razy użyć rąk, żeby iść w górę, ale niedaleko szczytu są łańcuchy. Generalnie trasa nie jest nadmiernie trudna, ale nie polecałabym jej rodzinom z dziećmi czy osobom dopiero rozpoczynającym przygodę z górami.
Trudy związane z naszą wędrówką wynagrodziły nam rozpościerające się ze szczytu wspaniałe widoki Tatr Zachodnich i Wysokich. W takich chwilach człowiek wie dlaczego żyje :)
Po krótkiej przerwie rozpoczęliśmy zejście w dół, bo silny wiatr i widok budujących się w oddali chmur nie były zbyt zachęcające. Zejście tą samą trasą zajęło nam ok. dwie i pół godziny. Po dojściu do samochodu zaczęło lać - mieliśmy tego dnia naprawdę dobre wyczucie czasu :)
Wieczorem wybraliśmy się do Aquaparku Oravice. Aquapark jest raczej mały w porównaniu do Tatralandii, Gino Paradise Besenova czy Aquacity w Popradzie. Oravice są nadal w rozbudowie, więc będzie się bardziej opłacało wybrać tam, gdy zakończą się prace. Ceny były dość wysokie jak na taki mały obiekt, niemniej jednak nam i tak się podobało - nie ma nic lepszego po całodziennej górskiej wędrówce niż kąpiel w ciepłych termalnych źródłach.
Następnego dnia zdecydowaliśmy się wejść na Salatín (2046m n.p.m.). Wędrówkę rozpoczęliśmy z parkingu Pod Spálenou (1045 m n.p.m.). To miejsce to istny raj dla zmotoryzowanych - parking jest naprawdę duży i zdecydowanie wart tych kilku Euro opłaty.
Podążaliśmy szlakiem niebieskim. Dojście do pierwszego ważnego punktu na naszej trasie - Brestová (1934 m n.p.m.) - zajęło nam ok. trzy i pół godziny. Na górnym odcinku naszej wędrówki szlak był raczej stromy i kamienisty. Gdy dotarliśmy do Brestovej z ulgą zrzuciliśmy plecaki, rozłożyliśmy koc i urządziliśmy dłuższą przerwę. Szczyt Brestovej jest duży i płaski - idealne miejsce aby się zatrzymać i kontemplować górskie widoki.
Przejśćie z Brestovej na Salatin szlakiem czerwonym zajęło nam ok. godziny. Podejście było dość strome i bardzo kamieniste, więc szliśmy raczej wolno. W końcowym odcinku szlak był pełny drobnych kamieni, co dodatkowo zwolniło nasze tempo.
Widok z Salatina był warty wszelkich trudów. Najchętniej zostałabym tam do nocy, zeby móc podziwiać również rozgwieżdżone niebo, ale niestety trzeba było wracać do rzeczywistości - niedzielne popołudnie płynęło bardzo szybko, a następnego dnia rano musieliśmy się stawić w biurze zwarci i gotowi.
Podsumowując - Słowackie Tatry są świetną opcją dla osób uwielbiających górskie wędrówki, wspaniałe widoki i świeże powietrze. Jeśli byłeś już kilka razy w polskich Tatrach i zastanawiasz się gdzie można jechać, żeby uniknąć tłumów, ale pochodzić w równie wspaniałych sceneriach, wtedy warto pomyśleć o Tatrach Słowackich. My byliśmy tam w lipcowy weekend i nie mogliśmy się nadziwić, że w takim okresie może być tak mało ludzi na szlakach.
Komentarze