Tatry zimą - mój strach moją baterią

Tatry zimą - mój strach, moją baterią....

Moja przygoda z górami, wszelkimi, rozpoczęła się dopiero parę lat temu.

Dlaczego?

Za mało pasjonatów wśród przyjaciół, za mało chęci i wiary, że nie trzeba być wybitnym sportowcem, aby góry zdobywać. Przyszedł jednak czas, że dorosłam, że nauczyłam się więcej od siebie wymagać i doceniać jakość, a nie ilość. Czas spędzony w górach pozwala mi na chwilę nostalgii. Zatrzymać się w tym zwariowanym świecie gdzie większość dnia pędzimy za pieniądzem, a zegarek nie ubłagalnie przypomina mi, że już dziś nie zdążę czegoś zrobić. Góry są jak kosmos, tu czas inaczej płynie, życie czego innego dotyczy, myśli są lżejsze. Te chwile pozwalają mi wierzyć, że świat nie jest taki zły, iż jest jeszcze po co i o co walczyć.  

Każda złotówka wydana na podróż... czy żałuję?

Mogę żałować, nie kupionego na chodzie samochodu, braku wizyty u kosmetyczki, wydanych 300 zł w sklepie na ciuchy, których przecież nie potrzebuję bo i tak szafa pęka w szwach. Mogę żałować koncertu ukochanego zespołu, kiedy i tak z szacunkiem do nich, najpiękniejsza muzyka to cisza. Prawdą jest jednak, że w życiu powinniśmy żałować tylko tego czego nie zrobiliśmy.