Zapraszam do przejrzenia galerii tematycznej, której motywem przewodnim są górskie szlaki i to jak wtapiają się w różne góry, głownie Tatry oraz Bieszczady. W galerii starałem się połączyć Słowo (poezja górska) i Obraz (moje fotografie) - stąd tytuł. Pod każdym ze zdjęć znajduje się wybrany fragment poezji wraz z opisem zdjęcia. Zapraszam do oglądania i czytania.

"Czciciel gwiazd i mądrości, miłośnik ogrodów,
Wyznawca snów i piękna i uczestnik godów,
Na których swych wybrańców sprasza sztuka boska:
Znam gorycz i zawody, wiem, co ból i troska,
Złuda miłości, zwątpień mrok, tęsknot rozbicia,
A jednak śpiewać będę wam pochwałę życia —
Bo żyłem długo w górach i mieszkałem w lasach."

Szeroki Wierch, w tle Połonina Caryńska oraz Wetlińska. Powyżej fragment wiersza pióra Leopolda Staffa pt. "Przedśpiew".

"Nikt tak nie kocał smolnych watr,
trzasku i dymu stosów,
i nikt znad głuchych szczytów Tatr
patrzących w dół niebiosów...

I w świecie nikt nie kochał tak
samotnej skalnej drogi -
urwisk, gdzie w dole buja ptak
i groza pieści nogi..."

Tatry Zachodnie, powyżej fragment wiersza Kazimierza Przerwy-Tetmajera pt. "Nie mój Dunajec".

O Tatry! Jakże drogą jest wasza martwota!
ten chram, kędy ofiarę niezmiernemu Bogu
odprawia wiatr u skały lodowej ołtarza,
a tej mszy słucha turni zwieszonych milczący
tłum i białego lasu przepastna ciemnota
i kędyś uczepiony na szczytowym rogu
blask wschodzącego słońca, co lody rozżarza,
na kształt lampy ofiarnej, u stropu wiszącej..."

Tatry Zachodnie, widoki ze szlaku na Starorobociański Wierch, fragment wiersza Kazimierza-Przerwy Tetmajera "Ciche, mistyczne Tatry"

"Witajcie, kochane góry,
O, witaj droga ma rzeko!
I oto znów jestem z wami,
A byłem tak daleko!

Dzielili mnie od was ludzie,
Wrzaskliwy rozgwar miasta,
I owa śmieszna cierpliwość,
Co z wyrzeczenia wyrasta."

Beskid Żywiecki zimą, widoki z Wielkiej Raczy, powyżej fragment z Księgi Ubogich I, pióra Jana Kasprowicza.

"...Mów do mnie jeszcze... Za taka rozmową
tęskniłem lata... Każde twoje słowo
słodkie w mem sercu wywołuje dreszcze -
mów do mnie jeszcze...

Mów do mnie jeszcze... Ludzie nas nie słyszą,
słowa twe dziwnie poją i kołyszą,
jak kwiatem, każdem słowem twem się pieszczę -
mów do mnie jeszcze..."

Beskid Wyspowy, powyżej wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera "Mów do mnie jeszcze..."

"Swobodna jest moja dusza,
Nikt jej skrępować nie zdoła,
Miłujeć ona swe skrzydła,
Cześć żywi dla swego czoła.

Czy loty jej górne, czy niskie,
Czy nieba, czy ziemi jest bliżej,
Nigdy na żaden się ukaz
Nie ugnie i nie poniży."

Tatry Zachodnie, widoki ze szlaku na Starorobociański Wierch, powyżej fragment Księgi Ubogich VIII, pióra Jana Kasprowicza.

"Przynoszę ci kilka pieśni
Na nutę niewyszukaną,
W górach je naszych zebrałem,
Przy stawach, pod skalną ścianą.

Przy stawach, pod skalną ścianą,
Na tej spadzistej przełęczy,
Gdzie śnieg się jeszcze w tej porze
Błagalnie ku niebu wdzięczy.

Błagalnie się wdzięczy ku słońcu
Ta bryła srebra szczera,
A ono z promiennym uśmiechem
Z wolna jej serce pożera."

Tatry Słowackie, powyżej fragment Księgi Ubogich XVI, pióra Jana Kasprowicza

"Kochałem cię, Wyżyno,
kochałem cię, o Dal!...
kochałem obcość duszy
i dumny w pustkach żal...

Kochałem cię, o słońce,
na zimnych pustkach hal - -
kochałem obcość duszy
i senny świata żal..."

Tarnica, Bieszczady. Powyżej fragment wiersza Kazimierza Przerwy-Tetmajera "Opłyń mnie, ciemny lesie".

"Tą percią idący, tym skrajem
Smreczynowego lasu,
Utartym witam zwyczajem
Twórczą robotę Czasu.

Tu, patrząc na latorośle,
Na świeże gałązek końce,
Szept, bywa, ku górze poślę:
"O Tworzycielu, słońce!""

Liliowe Turnie, Tatry Zachodnie, powyżej fragment Księgi Ubogich II, pióra Jana Kasprowicza.

"Kto zawsze tylko żył w pustyni...
niechaj nikogo ten nie wini,
że nie podniosą się rozpacze
i tylko nad nim kruk zakracze.

Kto się nie imał ludzi sprawy
ani się wcielał w ból ich krwawy,
niech nie narzeka ten spod ziemi,
że ludzie nad nimi idą niemi."

Szeroki Wierch, Bieszczady, powyżej fragment wiersza Kazimierza Przerwy-Tetmajera "Kto zawszę tylko żył w pustyni".

"Kiedy w szarości pradawnego czasu Bóg czynił rzeczy
Stworzył słońce:
I słońce przychodzi i odchodzi i znowu wraca.
Stworzył księżyc:
I księżyc przychodzi i odchodzi i znowu wraca.
Stworzył człowieka:
I człowiek przychodzi i odchodzi i nie wraca nigdy."

Podejście na Tarnicę, Bieszczady. Powyżej słowa pieśni "Przemijanie" pióra i wykonania Wojciecha Bellona.

"Człowiek, któremu szumi wiatr we wnętrzu ducha,
wyszedł na pole rano, gdy świeciło słońce,
i rozpuścił dokoła swe oczy widzące,
i otwarł w krąg słyszącą konchę swego ucha.

Szeleściła jesienna górska trawa sucha
i z pustek górskich chmury biegły śpiewające;
szedł wiatr, który się włóczy jak serce marzące,
melancholijne serce, które wiatru słucha."

Tatry Zachodnie, fragment wiersza Kazimierza Przerwy-Tetmajera "Człowiek, któremu szumi wiatr we wnętrzu ducha".

"Nie nużę się chodzić dalej
Po jednej tej samej drodze:
Znam, czego nie poznali
Pospiesznych kroków wodze.
[...]
To małę, nędzne pacholę
Prawi mi, patrząc w oczy:
"W twym jednostajnym kole
Wieczność wraz z tobą kroczy...

Tą samą chodzę drogą,
Ścieżkami temi samemi,
Lata mnie spędzić nie mogą
Z mej udeptanej ziemi..."

Szeroki Wierch, Bieszczady, powyżej fragment Księgi Ubogich II, pióra Jana Kasprowicza.

"A jednak, gdyby teraz, wśród tych skał ogromu,
szeptał ktoś o miłości, o szczęściu, o domu,
ufając patrzył w otchłań przepaścistych zboczy -

a jednak, gdyby jakąś mięć życia ostoje,
jakąś duszę kochaną, jakieś serce swoje --
a oto tylko wicher wokoło się włóczy..."

Bieszczady, widok na Kińczyk Bukowski. Powyżej fragment wiersza Kazimierza Przerwy-Tetmajera "A jednak, gdyby..."

"Między nami dalekie morza
grające w muszlach
Wypisane na korze
Wiersze i gusła
Między nami ciepłe blisko nocy
rozciągnięte na odległość dłoni
jestem w tobie - broczysz
oddechem szeptem skonał płomień
Między nami zawstydzenie
piekące pod powiekami
nie pozwól mi wrócić na ziemię
a tkliwość dłoni twoich niech chłodzi
Na czole mym znamię Kaina."

Szlak z Tarnicy na Bukowe Berdo, powyżej fragment pieśni "Między nami" autorstwa Wolnej Grupy Bukowina.

"O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa,
W brązie zachodu kute wieczornym promieniem,
Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa,
Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem.
[...]
Z wolna wszystko umilka, zapada w krąg głusza
I zmierzch ciemnością smukłe korony odziewa,
Z których widmami rośnie wyzwolona dusza...
O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa!"

Bieszczady, szlak na Małą Rawkę, powyżej fragment wiersza Leopolda Staffa pt. "Wysokie drzewa".

"Opłyń mnie, ciemny lesie,
owiń mnie, dżdżysta mgło:
niech mi się w oczach niesie,
co było duszą mą.

Niech staną mi przed wzrokiem
rzeczy lecące z mgłą;
otul mnie, mgło, pomrokiem,
otocz mnie, lesie, ćmą."

Krajobrazy Schwarzwaldu, Niemcy. Powyżej fragment wiersza Kazimierza Przerwy-Tetmajera "Opłyń mnie, ciemny lesie".

"Gdybyś ty była szklannym jeziorem
patrzałbym w toń twą przez całe życie;
gdybyś ty była zielonym borem
słuchałbym szumu twego w zachwycie;
gdybyś ty była pustką bezludną
dla ciebie świata zrzekłbym się śmiele;
gdybyś ty była śmiercią -- o cudna! --
szedłbym do ciebie, jak na wesele."

Czarny Staw Gąsienicowy, powyżej wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera "Gdybyś ty była szklannym jeziorem".

"Słońce w niebieskim lśni krysztale,
Światłością stały się granity,
Ciemnosmreczyński las spowity
W bladobłękitne, wiewne fale.

Szumna siklawa mknie po skale,
Pas rozwijając srebrnolity,
A przez mgły idą, przez błękity,
Jakby wzdychania, jakby żale.

W skrytych załomach, w cichym schronie,
Między graniami w słońcu płonie,
Zatopion w szum, krzak dzikiej róży..."

Tatry Słowackie, powyżej fragment wiersza Jana Kasprowicza pt. "Krzak dzikiej róży w ciemnych smreczynach".

"Rozpościerając dokoła nade mną
Milczenie pustyń, nieskończoność ciemną
I tę samotność zamarłego świata,
Co dziwnym smutkiem ludzką pierś przygniata;
Samotność, w której milczącym ogromie
Człowiek swą słabość poznaje widomie"

Tatry Zachodnie, powyżej fragment wiersza Adama Asnyka pt. "Noc pod Wysoką".

"Poznaję Cię po ciosach Twej straszliwej pięści,
po zdruzgotanych w bryły, w piarg twierdzach z granitu!
Tuś, o Wszechmocny Stwórco, Swe tryumfy święcił -
Tu Twe Królestwo: w światach z kamienia - rozbitych."

Tatry Zachodnie, powyżej fragment wiersza pt. "W Dolinie Złomisk, pióra Pana Józefa A. Gałuszki, fragment zaczerpnięty z Mistyki Tatr, autorstwa Romana E. Rogowskiego.

Wczytuję...
Wczytuję...

Czy wiesz, że...

W portalu Góry i Ludzie również Ty możesz zostać autorem artykułów, które przeczytają tysiące Internautów! Już dziś zarejestruj się i zacznij bezpłatnie dodawać swoje treści. To doskonała reklama dla Ciebie i Twoich górskich dokonań. Więcej informacji znajdziesz tutaj.

Dodaj własny artykuł

Już dziś zarejestruj się i dodawaj własne artykuły dla tysięcy czytelników portalu!

Chcę zostać autorem!

Wczytuję...