Nasi autorzy

Góry stały się dla mnie w pewnym momencie jednym ze sposobów życia. Szukam w nich Boga, szukam siebie i uważam, że są miejscem, gdzie najpiękniej nawiązuje się relacje między ludźmi. Prywatnie jestem psychologiem. Poza tym jestem też niespokojnym duchem, który bardzo dużo widzi, czuje i przeżywa. Nie wyobrażam sobie życia nie tylko bez gór, ale też bez muzyki.

Czym jest mus mozołu? Mus mozołu to wewnętrzny przymus umordowania się. Mus mozołu dopada cię znienacka i każe iść, jechać, lecieć, może nawet płynąć, kto wie. Czasem trzeba pojechać gdzieś w głuszę i wleźć na jakąś górę, innym razem trzeba błąkać się godzinami po tym czy innym mieście, choć słońce pali/mróz strzela/but uwiera. Mus mozołu to inaczej imperatyw znoju. A z imperatywami się nie dyskutuje. Kiedy cię dopadnie, pokornie pakujesz plecak i ruszasz. I nieważne, że znów trzeba wstać o czwartej, że już drugą godzinę szukamy naszej kwatery, że ten upał mnie za chwilę zabije, albo wręcz przeciwnie – mam już odmrożenia trzeciego stopnia. Jest mus – to się jedzie. A tak jakoś jest, że ten mus dopada mnie wyjątkowo często.

Góry to mój sposób na reset twardy. To właśnie tam wysoko ładuję akumulatory, a przebywanie nad poziomem morza daje mi olbrzymiego kopa energetycznego. W górach szukam ciszy, pcham się zawsze tam, dokąd inni niekoniecznie chodzą. Pośród strzelistych skał i zielonych wzgórz szukam azylu, próbuje odnaleźć siebie, uspokoić duszę. Wyznaję zasadę, że życie nie składa się z sumy oddechów, lecz z chwil, które zapierają dech w piersiach. Dla mnie góry to pasja, która ciągnie mnie coraz wyżej na szczyty.

Brak opisu

Jesteśmy młodymi ludźmi, którzy spędzili większość swojego życia w dużych miastach. Mamy dość miast. Zafascynowało nas dzikie piękno przyrody Bieszczadów. Kochamy ciszę, spokój i to dawno zapomniane w dzisiejszych czasach poczucie bycia częścią natury. Uwielbiamy historię i odszukiwanie jej dawno zapomnianych śladów. Czytamy wszystko co nam wpadnie w ręce o Bieszczadach, a szczególnie o nieistniejących wsiach. Szukamy ich śladów na starych mapach, a w wolnych chwilach ruszamy na wycieczkę i wędrujemy od jednej podmurówki nieistniejącej chaty do drugiej. Zapuszczamy się na zagubione w lesie, zarośnięte, bojkowskie ścieżki licząc na to, że znajdziemy coś czego jeszcze nikt nie znalazł - studnie, spichlerz, może kawałek metalu, który 70 lat temu ktoś trzymał w rękach. Naszą pasją dzielimy się na niniejszej stronie. Publikujemy zdjęcia (a robimy ich bardzo dużo!) i opisy naszych wycieczek. Dzielimy się ciekawymi historiami, na które natrafimy w przeróżnych materiałach o Bieszczadach, które są nieraz trudno dostępne. Gorąco liczymy na to, że i Ciebie zainteresuje przyroda i historia Bieszczadów. Mamy nadzieję na to, że w ten sposób, również dzięki nam pamięć o burzliwych dziejach tej magicznej krainy nigdy nie zginie. Musimy o nią wspólnie dbać. Koniec końców są to przecież Moje i Twoje - Nasze Bieszczady.

Brak opisu

Brak opisu