Moczyło nas tak tego drugiego dnia marszu wzdłuż i wszerz równiuteńko, rzęsiście cały dzień
Pod wieczór opad opadł wreszcie i w oświetlonych jeszcze kresach szczytów okalających nas zboczy gór zarysował się ostro wyraźny błękit... z tych wesołych mimo, że błękitnych...
Przebrałam się w suche i wyszłam na wioskę jednoulicowa, szeregowo zabudowana aglomeracja tętniła życiem wewnątrz kamiennych pomieszczeń dochodził mnie gwarek rozmów, odgłosy pobrzękiwania naczyń stawianych na paleniskach
W tych domach z kamienia czuć było jakieś ciepełko takiego jak to się mówi... ogniska
i z dymem i z ogniem...od ludzi
szlam sobie tak samej sobie z myślami bliska jedynie
gdy nagle nie wiedzieć skąd zamigotały przede mną dwie małe dziewczynki
w sukienuniach koloru tak skrajnie jaskrawego, że wydającego się nieprawdopodobnym
szczebiotliwie roześmiane i ruchliwe w sposób na tyle niekontrolowany, aż trudny do opisania
oniemiała przykucnęłam by zrobić im zdjęcie
wtedy mnie spostrzegły i w momencie naciskania spustu miałam je już z łapkami na obiektywie...
zniknęły równie nieprzewidywanie jak się pojawiły
...jak motyle na łące:)
Komentarze