Biegając w sobotnie popołudnie po pobliskim lesie, rzuciły mi się w oczy odnowione oznakowania szlaków. Wtedy właśnie narodził się pomysł na napisanie tych kilku zdań w gwoli przypomnienia elementarnej wiedzy, jaką każdy turysta powinien posiadać, a mianowicie co oznaczają poszczególne kolory „szlakowskazów”.
Podróżując pieszo po górskich ścieżkach, na pewno słychać było podobne zdania:
Przecież zielony szlak miał być łatwy. Jak ja mam niby tędy przejść?
Nie, nie idziemy tamtędy, czarny szlak jest najtrudniejszy
Niebieski szlak przecież nie będzie taki trudny, to skąd tutaj te łańcuchy?
Cholera, ale ciężko, przecież to zielony szlak
Sam będąc dzieckiem, łapałem się na tym, że trudność danej trasy oznaczana jest właśnie przez kolory. Rodzice oczywiście próbowali wytłumaczyć, co oznaczają, ale kto by słuchał rodziców :). Nie rzadko byłem zaskoczony, że idąc czerwonym szlakiem, nie natrafiałem na większe trudności, ba często był to przysłowiowy spacerek, a na niebieskim szlaku chciałem zawracać, bo nie dawałem sobie rady. Na szczęście szybko nauczyłem się, o co tak właściwe chodzi z tymi kolorami.
Co prawda wiosna nie rozpieszcza, a pora „wędrówek ludów” zapewne przesunie się w czasie, tak czy inaczej warto przed rozpoczęciem w pełni sezonu przypomnieć sobie i innym oznaczenia, jakie najczęściej spotkamy na naszej drodze.
Czarny szlak nie prowadzi do piekieł :). Zaczynamy.
Szlak czerwony
Szlak czerwony – tym kolorem oznakowane są główne szlaki. Przykładem takiego znakowania jest Główny Szlak Beskidzki, Orla Perć czy Główny Szlak Sudecki. Trasy prowadzone są w taki sposób, aby w jak największym stopniu pokazać ich spektakularne i krajobrazowe piękno.
Szlak zielony
Szlak zielony – kolor ten wskazuje szlak prowadzący do charakterystycznych miejsc. Takim szlakiem, który zapewne każdy choć trochę zapoznany z tematyką górską zna, jest szlak biegnący od Kuźnic na Kasprowy Wierch (bardziej charakterystycznego miejsca w Tatrach Polskich chyba nie ma, no może jeszcze Giewont, ale na niego akurat nie prowadzi szlak zielony).
Szlak niebieski
Szlak niebieski – takim kolorem znakowane są szlaki, które pokonują duże odległości. Przykładem takich szlaków może być zaczynający się pod Morskim Okiem szlak biegnący do Doliny Pięciu Stawów Polskich następnie przez przełęcz Zawrat aż do Murowańca kończący swój bieg w Kuźnicach.
Szlak żółty
Szlak żółty – kolor ten wykorzystywany jest do znakowania szlaków łączących daną trasę, jak również szlaków dojściowych. Przykładem niech będzie żółty szlak zaczynający się w Groniku (większość zna go jako szlak przez Dolinę Małej Łąki), który prowadzi na kolejnych charakterystyczny punkt na mapie polskich Tatr, a mianowicie na Giewont. Na sam szczyt prowadzi już szlak niebieski.
Szlak czarny
Szlak czarny – kolor oznacza krótkie szlaki dojściowe. Zapewne ktoś pomyśli sobie „zaraz zaraz, jak to krótkie, przecież taka Ścieżka nad Reglami ciągnie się przez wiele kilometrów”. I słusznie. Z tym że po przebyciu „niedużego” dystansu możemy wybrać czy chcemy iść dalej tym samym szlakiem, czy skręcić na jakkolwiek inny. Poza tym przykładem z takich bardziej znanych jest choćby podejście na Kościelec. Tutaj kolor ma dość wiele wspólnego z ekspozycją :).
Nie są to oczywiście jedyne oznakowania, jakie możemy spotkać na trasie naszych pieszych wędrówek. Jeżeli ktoś chce poznać ich więcej, odsyłam do stron:
które to były pomocne podczas pisania tego krótkiego przypomnienia.
Planując trasę naszej wycieczki prócz samym kolorystycznym oznakowaniem szlaku, kierujmy się przede wszystkim względami technicznymi danej trasy, umiejętnościami, jakie posiadamy i ukształtowaniem terenu, przez który przebiega dany szlak. Większość z nas pokona Ścieżkę nad Reglami, lecz nie każdy może sobie poradzić z ekspozycją na Kościelcu.
Korzystajcie z tej wiedzy. Powodzenia i bezpieczeństwa. Widzimy się na szlaku!
Komentarze